Günümüzdeki en rahat hedef memurlar ve amirleri hükmündeki kurum müdürleridir.
Gazetecisi, idari amiri, siyasetçisi ve makam sahiplerinin en rahat eleştirebileceği, kızabileceği kişilerdir bunlar.
Memlekette olan bitenden en rahat suçların yüklenebileceği kesimlerdir bu zümreler.
Gazetecisi menfaat sağlayamayınca eleştirir, kendi partisinin basit bir memuru gibi olan siyasetçisi de “görevden alırım ha..” diye başlar memuru ve müdürü için.
Kurum müdürlerini harcamak çok kolay.
Memurları azarlamak daha da kolay.
Herkes kendi işini meşru daire içinde yapıyor mu?
Vicdanen, hakkaniyet, dürüst mü herkes?
Kaldı ki hemen horozlanmaya başlıyorsunuz.
Siyasetçiye dokunan yok, eleştiren yok, ama erkeklik genelde memur ve müdürler üzerinde denenir.
İcranın başında sıkıntı olur, memur ve müdür günah keçisi olur.
Hz. Ömer hutbede “Ömer hata yaparsa ne yaparsınız?” diye sorduğu tebaası “kılıcımızla bile olsa düzeltiriz” deyince, kendi döneminde 12 devlete Başkanlık ve halifelik yapan İmam Ömer “Hamd olsun Allah’a, Ömer hata yaparsa onu düzeltecek kişiler halen var” deyip, kendisini eleştirenlerin var olmasından dolayı Rabbine şükür ediyor.
Vallahi billahi milletvekili, vali veya hangi idareci olursa olsun, eleştirilirse sinir küpü olacaktır.
Ama dikkat ederseniz onlar değil, kızamayacak konumdaki insanlar eleştiriliyor.
Hem de onlar dinlenmeden, açıklamaları veya söyledikleri olmadan eleştiriliyor.
Yani eleştiren vicdanlı değilse, eleştirilmesi gerekenler eleştirilmiyorsa bu işin pisliği çıkmıştır artık.