BU PLAKET SEVGİSİ NEDİR KARDEŞİM?

Son zamanlarda sosyal medyada dolaşırken insanın gözüne çarpan bir şey var. Herkes, herkese, her yerde plaket veriyor. Öyle böyle değil. Sanki ülke olarak gizli bir plaket madenine denk geldik ve “Hadi çocuklar, dağıtın gitsin” dedik.

Bakıyorum, aynı gün içinde üç ayrı kurum üç ayrı kişiye plaket takdim etmiş. Birisi “katkılarından dolayı”, diğeri “nazik ziyaretinden ötürü”, öbürü de ne bulduysa artık ona. Ne katkı var ortada, ne bir çalışma. Ama plaket var. Bolca hem de.

İşin ilginci şu. Tasarruf tedbirleri dendi mi, en küçük bir abonelik kesiliyor. “Bütçemiz yok” deniyor. Konferans, kurs, eğitim, gelişim… hepsi bir kalemde çiziliyor. Ama iş plakete gelince, bir anda musluk açılıyor. Tasarruf sadece kitapta, gazetede, kültürde, eğitimde mi oluyor? Plaketin tasarruf tedbirlerinden muaf özel bir statüsü mü var, ben mi kaçırdım?

Bazen düşünüyorum. Biz ne ara bu kadar gösterişe düşkün olduk? Çünkü plaket dediğin şey, özünde bir teşekkürdür. Manevidir. Değeri kalptedir. Ama iş çığrından çıktı. Artık neredeyse her ziyaretin fotoğrafı var ama emeğin fotoğrafı yok.

Biri geliyor, bir çay içiyor, gülüşülüyor, iki poz veriliyor, hop plaket!

Bir kurum başka bir kurumu ziyaret ediyor, iki dakika sohbet, hop plaket!

Sanki plaket vermeyince ayıp olacak. Hatta öyle ki, plaket vermeyen “ilgisiz” sayılıyor.

Ama işte işler böyle yürüyor. Gösteriş büyüyor, samimiyet küçülüyor. Teşekkürün içi boşalıyor. Üstelik herkesin dilinde tasarruf tedbirleri ama elde plaket, arka planda masrafa giden bir kalem daha.

Benim aklıma takılan şu. Plaket vermek kolay. Asıl mesele biraz emek vermek, biraz üretmek, biraz sorun çözmek. Ama bunlar zahmetli işler. Plaket ise kolay. Veriyorsun, fotoğraf çekiyorsun, sosyal medyaya koyuyorsun, herkes “Ne kadar takdirkâr bir kurum” diyor. Mis gibi.

Fakat bir süre sonra insan şunu soruyor.

Bu kadar plaket veriyoruz da, gerçekten neyi onurlandırıyoruz?

Samimiyeti mi?

Gösterişi mi?

Yoksa birbirimizi idare etmeyi mi?

Ben bu plaket furyasını anlamış değilim. Ama bir bildiğimiz varsa o da şu. Tasarruf tedbirleri plaketin yanından bile geçmiyor.

Demek ki bizim asıl tasarruf etmemiz gereken şey para değil. Biraz samimiyet, biraz gerçeklik, biraz da gösterişten...