BUNALIMI BİZ ÜRETİYORUZ

Her şeyi devletten beklemek, çalışmadan-üretmeden kazanmak sanki genimizde var.

Çabalamak, emek sarf etmek, yorulmak bizim kaçtığımız özellikler oldu.

Babalarımız, dedelerimiz böyle değildi.

Çalışmayı ibadet kabul eder, alın teri ile az kazandığında mutlu olurlardı.

Ama biz bir türlü mutlu olamıyoruz.

Ufak bir sıkıntıya gelemiyoruz.

Bir kaşık suda boğuluyoruz.

Birazcık iyi olunca mutlu-huzurlu, neşeli oluyoruz, azıcık eksilince bunalıma giriyoruz.

Çaba lazım, terlemek lazım, mücadele lazım.

Bunları yaparken de mutlu ve kanaatkar olmamız lazım.

Bir insan ömrü 60-70 yıl ise ki, çoğu uyku ve diğer ihtiyaçlar zamanın da geçiyor

Bence darlanmaya, en ufak bir moral bozukluğuna bile değmez.

Şimdi üretme, proje düşünme, sabah erkenden kalkıp rızık arama zamanı…

Bunalımı üretmeden mutluluğumuzu ve maddi ihtiyaçlarımızı üretme zamanı!