“Nerde o eski bayramlar” dediğinizi duyar gibiyiz.
Doğrudur, bayramlarımızın tadı tuzu kalmadı…
Artık Bayram namazlarından sonra eve gelinir el öpmeler başlamadan önce telefonlar açılır.
Topluca atılan bayram mesajları gelen kutunuzu doldurur, sanki bir mesaj diğerinin kopyasıdır, okurken tat alamazsınız hatta okumazsınız.
Kapı kapı dolaşıp şeker toplayan çocuklar yoktur artık.
Misafirlerle beraber gelen o sizi umursamayan bilgisayarınızı bozarken misafir çocuğu siz harçlık verin diye size yağ çekmeye başlar.
10 lira verirseniz geçmişlerinize okkalı bir küfür yiyebilirsiniz aman dikkat en iyisi hiç bulaşmamak…
Aslında hep bir şeyler eksiktir.
Evinize gelen onca insan sarılmalar , kucaklaşmalar boğazınızda düğümlenir.
Çünkü dedeniz, babanneniz, annanneniz belki anne ve babanız kısacası sevdikleriniz yoktur hayatta. Onların sizler için özel yaptığı bayramlık hediyeleri, yemekleri, tatlıları yediğiniz hiç bir tatlının yerine geçmez.
O huzur denen şeyin her santimine ihtiyaç duyarsınız nafile…
Apartman hayatı, teknoloji , sosyal medya…
Geleneklerimizin çoğunu alıp götürdü, tıpkı bayramlarımızı aldığı gibi…
