Evet, 8 milyar insanın konuştuğu tek mevzu, salgın…
Peki biz bundan ne öğrendik?
Uzatmadan, kısaca ‘yardımlaşma-dayanışma’yı öğrendik.
Ruhumuz canlandı diyebilirim…
Yaşamımızda ne kadar çok sorunla karşılaştığımızı bir düşünün. Bu sorunlara çözüm bulmak için çabalarız. Bazen tek başımıza bu sorunların üstesinden gelemeyiz.
İşte bu engelleri aşmak ancak yardımlaşma ile mümkün hale gelir. İnsanlar pek çok farklı konuda birbirlerine yardım ederek sorunları çözebilirler.
Bugün tüm dünyayı titreten Koronavirüs salgını bir çok ülkeyi paniklerken bizde ise yardımlaşma ruhunu canlandırdı.
Evet doğru, bu virüs salgınından korunmak gerekir ve tedbirli olmak lazım.
Bu hayati derecede önem arz ediyor, lakin bu hayati önem kadar yardımlaşma ve dayanışma da çok önemlidir.
Toplumlar yardımlaşma sayesinde ayakta durabilir ve gelişebilirler. Bir değer olarak yardımlaşmaya önem veren toplumlardaki insanlar birbirlerine daha çok bağlanır.
Yardım yapan kişiyle yardım yapılan kişi arasında sevgi ve kardeşlik bağı güçlenir.
Yardım sayesinde topluma kazandırılan insanlar kin, haset, düşmanlık gibi bir takım kötü huylardan kurtulur.
Yardımlaşma ile sorunları çözülen insanlar daha mutlu ve huzurlu bir hayat yaşar. Bu mutluluk ve huzur toplumun geneline yayılır.
Yoksullukla mücadele etmek, birlik ve beraberliği sağlamak, ekonomik olarak kalkınabilmek, manevi duygularımızı çoğaltmak, huzur ve mutluluk içinde yaşamımızı sürdürmek ancak yardımlaşma ile mümkün olabilir.
Toplum olarak yardımlaşma duygusunu yaşayabilmeliyiz. Elimizden geldiğince herkesin yardımına koşmayı görev edinmeliyiz.
Toplumdaki bireylerin teker teker birbirleriyle yardımlaşması zor olacağından ülkemizde bir çok yardımlaşma dernekleri ve vakıfları kurulmuştur. Elimizden bir şey gelmiyorsa en azından bu vakıf ve dernekleri desteklemeliyiz.
Sosyal veya iktisadi yönden hangi seviyede olurlarsa olsunlar, sağlam ve dayanışma içinde bir toplum kurabilmek için insanların karşılıklı yardımlaşma ve ilişki içerisinde olmaları gerekir. Aksi halde, ekonomik refahlarına rağmen toplumlar mutmain olamayacaklar; ihtiras, haset ve bunların sonucu olarak fesat ve anarşiden kendilerini kurtaramayacaklardır. Bu yüzden Kur’an’da “İyilik ve takvada birbirinizle yardımlaşın.” (Nisa, 4/2) buyurulmuştur. İyilik ve takva üzere yardımlaşmak çok yönlüdür. Âlim ilmiyle, zengin malıyla, güçlü gücüyle yardım edecek ve insanlar tek bir el gibi olacaklar.
Peygamberimizin hadisi de bunu ifade eder: “İnananlar karşılıklı merhamet, sevgi ve birbirlerine bağlılıklarında tek bir vücut gibidirler. Onun bir uzvu rahatsızlanınca diğer uzuvlar da ateşli ve uykusuz bir halde onun imdadına koşarlar.” (Müslim, Birr, 66) Peygamberimiz yine şöyle buyurmuştur: “Zalim de olsa, mazlum da olsa kardeşine yardım et.” Dediler ki “Mazlumu anladık ama, zalime nasıl yardım edelim?” Efendimiz şöyle cevap verdi: “Elinden tutup zulmüne engel olacaksınız.” (Buhârî, Mezâlim, 4)
Ahmet Hamdi Tanpınar’ın dediği gibi;
Belki de şahsiyet dediğimiz şey bu, yani hafızanın ambarındaki maskelerin zenginliği ve tesadüfü, onların birbiriyle yaptığı terkiplerin bizi benimsemesidir.