SOHBETİN KALDIRIM HALİ

TESADÜF DİYİP GEÇMEYİN, BELKİ DE EN GÜZEL SOHBETLER ÖYLE BAŞLAR

Planlı değildi ama kıymetliydi. Memleket muhabbeti, kaldırım kenarında gönül genişliğiyle konuşuldu.

Bazen hiçbir hazırlık gerekmez. Yolda yürürken denk gelinen bir selam, içten bir tebessüm yeter de artar bile... Geçtiğimiz günlerde tam da böyle bir ana denk geldim. Batman’ın hareketli bir köşesinde Avukat Ferhat Bayındır’la, gazeteci-yazar arkadaşlarım Recep Kavuş ve Nihat Ekinci’yle karşılaştım.

Hani olur ya, herkesin başka bir yere yetişme telaşı vardır ama ayaklar dur der. O an işte öyle bir andı.

Selamla başladık, “Nasılsın, ne var ne yok?” derken zaman nasıl geçti bilmiyorum. Kaldırım kenarında ama yürek hizasında bir sohbet kuruldu. O anın doğallığına, sohbetin sıcaklığı eşlik etti. Konu da şaşırtmadı tabii: Batman . Bu güzel şehrin dertleri, güzellikleri, değişen yüzü, değişemeyen meseleleri… Herkes kendi penceresinden baktı ama niyet aynıydı: Daha iyi bir memleket, daha umutlu bir gelecek.

Bir basın toplantısı değildi bu. Ne kürsü vardı, ne protokol. Ama samimiyet vardı, dikkatle dinlenen cümleler, yürekten söylenen sözler vardı. İnsanın içini ısıtan bir şey bu. Hele ki muhabbet ettiğin insanlar memleketin yükünü omuzlamaktan çekinmeyen, lafla değil işaretle konuşan, gerektiğinde susarak da anlatan insanlarsa…

Bir dost, “Fotoğraflar sadece görüntü değil, duygunun da arşividir” demişti. O an çekilen kareye bakınca bunu yeniden hissettim. Yüzlerimizdeki tebessümden, gözlerimizdeki ışıktan, sohbetin derinliğinden o duyguyu görmek mümkün.

Tesadüf müydü bu karşılaşma? Belki. Ama her tesadüf, biraz da kaderin zarif selamıdır. O gün, Batman için söylenen her söz, ortak hafızamızda yer tutacak denli anlamlıydı.

Velhasıl, bazen sadece yürüyüşe çıkarsınız ama dönerken elinizde bir anı, içinizde derin bir huzur olur.