ÇOCUKLARIMIZN KONTOLÜ NE KADAR ELİMİZDE

Çocuklarımızı kontrol edebiliyormuyuz, yada ne kadar kontrol edebiliyoruz. Çocuklarımızın kontrolü ne kadar bizim elimizde

Günümüz çocuklarının önemli bir kısmı çok rahat bir yaş am sürmektedir. Kafeler lokantalar, eğlence merkezleri, AVM ler dolup taşmaktadır, Batmanda başını almış giden ve yaşları 16-24 arası olan çocuklar- genç ler  ile dolan kafeler trend halini almış gidiyor.

Paranın nerden nasıl geldiğini hiç hesaba katmadan, sorumluluk duygusu his etmeden yapılan onca israf, görgü kuralı yok, gelenek görenek yok ve başı boş bir nesil..

Bahsi geçen bu çocukların-gençlerin hemen hemen tamamına yakını aileleri tarafından imkanlar dahilinde hiç bir şekilde hayatlarında eksiklik yaşamamaları için çaba sarf etmektedir. Yani hata yapılmaktadır.

Peki sizce bu nasıl bir davranıştır. Doğru bir davranışmıdır?

Böyle bir davranışın yani sınırsız imkanların sunulması, emek sarf edilmeden, çaba sarf etmeden her şeyin ellerinin altına sunulması doğrumudur? Bence  kesinlikle doğru bir davranış değildir.

Peki neden doğru değildir? Çünkü çocuklar böyle kendileri açısından haydan gelen ve kedilerine sunulan rahat bir yaşam sürdürmeleri  halinde illeride asalak bir yaşama alışmaları, kendi kendini idare edememe  sonucunu doğuracaktır.

Çünkü bu şekilde yetişen çocuklar, Emeği bilmeyen örf ve adeti bilmeyen, büyüğü, küçüğü bilmeyen, üretmeyi bilmeyen, gelenek göreneği  bilmeyen yarının adamları olacaktır.

ÇOCUKLARIMIZIN GELECEĞİNİ ÇALDIĞIMIZIN FARKINDA DEĞİLİZ.

Şayet bu şekilde çocuğunu yetiştiren, çocuğuna bu derce düşkünlük gösteren, çocuğuna bu kadar rahat bir yaşam sunan ebeveynler çocuğuna iyilik etmediklerini bilmeliler.

Biz bu şekilde her şeyi hazır bir şekilde çocuklarımıza sunduğumuzda gelecekte çocuklarımızın beceri kazanmasını, becerikli yetenekli bireyler olarak yetişmesini engellemiş olacağız.

Farkındamıyız bilmiyorum? ama günümüz çocuklarının hemen hemen tamamına yakını herhangi bir beceri elde etmeden kazanç sağlamayı üretmeyi öğrenmeden büyüyorlar. Tabiri caizse asalak bir yaşam sürdüren bu çocuklar, ailesinin korumasından çıktığı andan itibaren sudan çıkmış balık misali yaşama tutunamayacaklardır.

ÇOCUKLARIMIZIN GELECEKTE DAHA YARATICI VE ÜRETKEN BİR BİREY OLMASI İÇİN NE YAPMAMIZ GEREKİYOR.

Özelikle yaşı 35-40 üzeri olan insanlarımız iyi hatırlar,  bu insanlar çocukluk yıllarında şimdiki gibi rahat bir yaşam sürmüyorlardı.

 Daha çocuk yaşta yani 8-10 yaşına geldiğinde mutlaka hayat alıştırması başlardı onlarda, bir yerlerde bir beceri kazanmak, bir meslek sahibi olmak yada bir şeyler öğrenmek için bir işte çalışırlar yada çalıştırılırlardı. Kırsalda yaşayan çocuklar mutlaka aile ekonomisine katkıda bulunmak için, evin geçimi için işlerin bir ucundan ufakta olsa tutarlardı.

Hayatın gerçekleri ile yüz yüze gelir zorlukları görür, emeğin anlamını öğrenirlerdi.

Daha çok değer bilirlerdi, çok şeyi bilimlerine rağmen çoğu zaman saygıdan dolayı ses etmezlerdi.

Bu şartlarda çocuklar büyüdüğünde ayaklarının üzerinde durmasını çok iyi bilen bireyler olarak hayta atılırlardı.

Günümüzdeki çocuklar ise çoğunlukla emek sarf etmeyen, üretmeyen, anne babasının  eline bakan, ama anne babasını çoğu zaman dinlemeyen yada anne babadan gizli iş çeviren, hayatın zor ve zahmetli yüzünü görmeyen çoğu zamanda hayatın bu yaşam şeklinden ibaret olduğunu düşünen sadece  kolay hayat şartları ile büyüyen bireyler olarak karşımıza çıkarlar.

Bu şekilde yetişen çocuk çalışmadığından, bir işle uğraşı olmadığından nerde ise süresiz boş bir zamana sahipler.

Yapılacak bir iş olmayınca, bir uğraş olmayınca çağın gereği internet, sosyal medya vs.. daha sonra kötü çevre ve devamında kötü arkadaşlar ve kötü ortamlar bir bakıyoruz ki çocuk elimizden kayıp gitmiş, çocuğun üzerindeki kontrolü tamamen kaybetmişiz, çocuk ya bahis oyunlarına yada uyuşturucuya müptela olmuştur.

Bu tür durumlarda Çocuklar emek sarf etmeden, hep hazır ve kolay para kazanma  yoluna başvuruyorlar.

Çocuk kendisi kötü arkadaş çevresi ile beraber  kötü alışkanlıklara kolay ulaşma durumu  göz önüne alındığında çocuğun bir anlık serbest kalması yada ailenin kontrolden  çıkması durumunda  günümüzde gençliğin vebası olan bahis oyunları ve uyuşturucuya o kadar kolay ulaşıyor ki, bir de bakıyorsunuz çocuğunuz bu kötü alışkanlıklara kötü arkadaş çevresine anında müptela olmuş çocuk elinizden kayıp gitmiştir.  Ancak anne ve babalar çocuğun anında kötülüklere müptela olduğu gibi aynı hızda müpteladan maalesef kurtaramıyorlar.

 EĞİTİM SİSTEMİMİZ BU KONUDA YETERLİ MÜFREDATA SAHİPMİDİR?

Mili eğitimin düzenlemiş olduğu bir müfredat var ve bu müfredatlar tamamen matematik, tarih edebiyat, resmi , müzik  vs..derslere yönelik olarak eğitim öğretimi yürütmektedir.

Ancak Müfredat sistemimizin, ilk okul, orta okul, lise ve hatta üniversite de müfredatlarına yaşam şartlarını, günlük yaşamda yapılacakları, hayatta karşılaşılabilecek zorluklar ile mücadele edebilecek ve tek başına kaldığında hayat şartları ile nasıl mücadele edeceğini, en basit şekli ile bir yemeği nasıl pişireceğini, bir elbiseyi nasıl giyip -ütüleyeceğini, türlü türlü zorlukları, ekonomik zorluklar gibi bütün engelleri nasıl aşacağı yönündeki eğitimi de müfredatına almalıdır.

Çünkü günümüzde yaşadığımız çağda ailenin bunları çocuğuna tek başına verebilmesi imkanı yoktur.. Dolayısı ile böyle bir eğitimin, çocukların eğitim hayatları boyunca müfredata alınması gerekmektedir.

Aksi takdirde çocuğumuzu eğitebilmemiz, yönetebilmemiz ve kontrol ede bilmemiz imkanı çok zordur.

Dolayısı ile böyle bir eğitimin verilmesi aileler ile iletişimde olunması çocuğun hayatta karşılaşacağı, zorlukların üstesinden gelebilmesi için el ele vermeliyiz.

Çocuklarımızın bizi dinlemelerini sağlamak için onları kontrol edebilmek için onları yönetebilmek için, kötü alışkanlık ve arkadaş çevresinden korumamız lazım.

Günümüzde çocuklarımızın uyuşturucuya, bahis oyunlarına her an çok kolay ulaşılabileceklerini  ve bu durumun ne kadar vahim olduğunu unutmayalım.

Bu sinsi tehlikenin, çağın gençlik vebası diyebileceğimiz uyuşturucunun, bahis oyunlarının önüne geçmek, çocuklarımızı kontrol etmek ve onlara sahip çıkmak, Toplum olarak devlet olarak, ahali olarak, aile olarak, eğitim yuvaları olarak yetkili kurum ve kuruluşlar olarak hepimizin görevidir.