“BATMANIN CADDELERİ” SİNEMASI YAPILIR!
Batmandaki yol, yol onarım ve caddeleri ile ilgili inanın bir film yapılır.
Film belki de gişe rekorları da kırabilir.
Senaryosu şöyle:
Bir cadde kazılır, asfaltı sökülür.
Akabinde yeni bir asfalt dökülür, yol onarılır, ama asfalt kuruduktan 3 sonra yine kazılır, sökülür.
Bu kez caddeye belediye tarafından kanalizasyon işi yapılır.
Sonra cadde yine asfaltlanır, birkaç ay sonra yine kazılır.
Bu kez su işi yapılır.
Yine asfaltlanır aradan 3-4 ay geçer yine kazılır.
Bu kez SİBADAŞ doğalgaz için kazar, asfaltı kaldırır ve 2-3 ay kışa denk gelmişse çamur, yaza denk gelmişse toz duman içinde memleket perişan edildikten sonra yine asfaltlanır.
Çok geçmez, yakın bir zaman sonra yine o iş makinelerinin çıkardığı korkunç seslerle asfaltın yeniden parçalandığı görülür.
Bu kez TELEKOM kablo döşer, yine birkaç ay sokaklar köstebek yuvası, yine sıkıntı akabinde yine asfalt.
Bu kez asfalt ve gıcır gıcır cadde sevinci en fazla 5 ay sürmüştür, DEDAŞ gelir o sevincinizi yine kursağınızda kalır.
Batmanda yeni asfaltlanan caddenin ömrü en fazla 5-6 ay iken planlama yapamayan belediye başkan yardımcıları, birim müdürleri;
Filmde son sahne ise vicdanlıların gelip o asfalt parasını planlama, koordinasyon yapamayan Belediye Başkanları, Belediye Başkan Yardımcıları ve birim müdürlerinden alır…THE END
BİZ DEĞERLERİMİZE BÖYLE Mİ SAHİP ÇIKIYORUZ?
Biz utanırdık, yaşlı ve bizden büyük olanların olduğu yerde oturmaz yerimizi onlara verirdik.
Bazen bizden büyük olan veyahut yaşlı insanların yanında muhakkak daha saygılıydık.
Bakıyorsunuz en iyi üniversiteye gitmek için belki de en iyi dershaneye gidiyor, bindiği minibüste yanında yaşlı ayakta zor duran insana değil yer vermek yüzüne dahi bakmıyor.
Bazen de elinde kitap belki de en klas yazarın en klas romanını okuyor ama ne bir selam, ne bir saygı emaresi yok…
Şimdi biz bu mevzuya neden girdik?
Kıymetli dostum Recep Doğmuş bana attığı mesajda bir konuyu gündeme getirmemi rica etti.
Recep aynen şunu yazmıştı: “Toplu taşıma araçlarında; yaşlı, engelli veya çocuklu/çocuksuz kadınlara yer verilmesi ve yardımcı olma konusunda lütfen daha hassas ve dikkatli olalım. Çünkü onlar bizim geçmişimiz, geleceğimiz yani değerlerimizdir. Onlara sahip çıkalım.”
Ben de yukarıda saydığım hususları ona hatırlatıp yıllarca belki de yüzlerce kez bu mevzuyu yazdığımı ama kimsenin umursamadığını dile getirmiştim ona…
En iyi üniversite, en iyi kariyerle kendimize, toplumumuza ve toplumumuzun değerlerine sahip çıkamıyorsak daha çok söylenecek ve yazılacak sözler var ama onlarda anlayana…