BİR ODA DOLUSU TAÇ KRAKER

Ben çocukken kurduğum hayallerin çoğu küçüktü. Ne villa, ne araba, ne de şatafatlı bir hayat. Benim hayalim, bir oda dolusu Taç Kraker’di.

Evet, yanlış okumadınız. Şeffaf ambalajında sarı harflerle yazılı, tuzlu, sade ve çocukluğumun en güzel hatıralarından biri olan o bisküvi… O kadar severdim ki, her ısırışta içimden “Bir gün çok zengin olursam, bir oda dolusu Taç Kraker alacağım” derdim.

Bu düşüncenin aklıma nereden yerleştiğini hâlâ çok net hatırlıyorum. Televizyonda bir reklam vardı. Bir adam, sandalla denize açılıyordu. Derken suyun ortasında bir kutu buluyordu. Kutuyu açınca içinden Taç Kraker çıkıyordu. Adamın yüzündeki şaşkınlıkla karışık mutluluk hâlini o kadar net hatırlıyorum ki… O an içimde bir şey kıvılcımlandı. O kutu benim için bir define sandığı gibiydi.

Yıllar geçti. Çocukluk geçti. Ama “bir oda dolusu Taç Kraker” hayali hep bir köşede, sessizce kaldı. Ne eksildi ne de tamamen silindi.

Taç Kraker’in ağzımda çatırdaması, o tuzun damağımda bıraktığı tat… Bitmesin isterdim o an. O küçük bisküviler, bir çocuğun dünyasında kocaman bir mutluluk sebebiydi. Her ısırışta sanki dünya biraz daha güzelleşirdi.

Bir gün, yıllar sonra, yeğenimle sohbet ederken laf arasında anlattım bu çocukluk hayalimi. Önce güldü, sonra bir gün içtenlikle şöyle dedi:

“Melek hala, müsaade et sana bir oda dolusu Taç Kraker alayım, çocukluk hayalini ben gerçekleştireyim.”

O an içimde hem bir sıcaklık hem de tuhaf bir hüzün oluştu. Gülümsedim ve dedim ki:

“Yok, kalsın canım. O çocukluk hayalim öyle kalsın. Gerçekleşmeden, çocukluğumun saf yerinde dursun.”

Şimdi hâlâ, kardeşlerim market alışverişine gittiklerinde bana Taç Kraker alıp “Bak sana ne aldık” derler. Bu küçük sürpriz beni her defasında çocukluğuma götürür, içimi tarifsiz bir mutluluk kaplar.

Sonra fark ettim ki, bazı hayallerin gerçekleşmesi gerekmiyor. Çünkü onlar gerçekleşince sihirlerini kaybederler. Bazı hayallerin güzelliği, sadece hayal olarak kalmalarında gizlidir.

Bir oda dolusu Taç Kraker’im hiç olmadı ama o hayal bana hep şunu hatırlattı:

Mutluluk bazen bir oda dolusu zenginlikte değil, bir paketin içindeki çocukluk tadında gizlidir.