GÖBEK BAĞLAYAN KOLTUKLAR

Bir göreve yeni gelen bir yetkiliyi düşünün…

Görevin ağırlığıyla birlikte enerjisinin artmasını, koşturmasını, üretmesini, sahada ter dökmesini beklersiniz. Çünkü makam; sorumluluk, hız, dinamizm ve bitmek bilmeyen bir mesai demektir. Fakat ne gariptir ki bazı isimlerde bunun tam tersi bir tablo ortaya çıkar. Daha görevin ilk aylarında yüz hatları değişir, göbek belirginleşir, adımlar ağırlaşır.

Ve insanın aklına ister istemez o yerinde soru gelir:

“Az iş, çok yemek mi?”

Bir yetkili göreve geldiğinde, doğal olarak yoğun tempoya kapılıp kilo vereceği, hatta zayıflayacağı düşünülür. Sonuçta yeni sorumluluklar, artan koşuşturma, stres ve hareketlilik bunu gerektirir. Ama bazılarında durum tam tersine döner. Daha birkaç ay geçmeden, kendisinden önce yürüyen bir göbek oluşur; adımlardan önce karşınıza çıkan bir ağırlık… Bu görüntü de kaçınılmaz olarak şunu düşündürür:

“Bu kişi gerçekten sahada mı, yoksa koltuğun rahatlığına mı fazlasıyla hızlı alıştı?”

Elbette kimsenin kilosu kimseyi ilgilendirmez; sağlık, psikoloji, düzen değişikliği gibi birçok etkenden söz edilebilir. Ancak burada mesele bedenden öte, görüntünün verdiği mesajdır. Çünkü insanlar yöneticisini masa başında ağırlaşmış görmek istemez. Bir yönetici çalışıyorsa, koşturuyorsa, sorumluluğun ağırlığını omuzlarında taşıyorsa, bu tempoyu genellikle duruşunda da hissedersiniz. Hatta çoğu zamanki algı tam tersidir: Çok çalışan zayıflar; çünkü enerji harcar, sürekli sahadadır, nefes nefesedir.

Yani bir yöneticinin görevin daha başında hacim kazanması, toplumda yanlış sinyaller verir. Sanki koltuğun sunduğu rahatlık, yapılması gereken işlerin önüne geçiyormuş gibi bir izlenim doğar. Görev ve sorumluluk arttıkça hafiflemek gerekirken, tam tersi bir tabloyla karşılaşınca, insanın zihninde ister istemez bazı soru işaretleri oluşur.

Samimi olmak gerekirse, bende hep şu düşünce belirir:

Bir insan göreve gelir gelmez kilo verip zayıflaması beklenirken, aksine kilo alıyorsa… Muhtemelen koşması gereken yerde oturuyordur.

Belki kimse açık açık söylemez ama herkesin içinden geçen aynıdır:

Gerçekten çalışan kişi incelir, koltuğun konforuna gömülen kişi genişler.

Demem o ki, biyolojik genişleme beyne zarar performansa zarar.

Gerisini herkes kendi gözlemlerine göre yorumlar…