SAKIN ÖF BİLE DEME

Dünya hayatına gelmemize vesile olan anne babamıza cenabı hak iyi davranmamızı emrediyor. (Ankebut 8) Onlara öf bile deme! Onları azarlama! İkisine de gönül alıcı güzel sözler söyle (isra 23) buyurmuştur.

Tabiin alimlerinden Urve bin Zubeyr, ‘’ Ana- babaya merhamet et ve onlara alçak gönüllü davran!’’  Ayeti kerimesini şöyle açıkladı:

‘’ Anne ve babanın hoşlanıp istediği şeyleri, onlardan esirgeme’’

Anne ve babamıza karşı gelmek, onlara kötü söz söylemek, onları cahillikle itham etmek, saygıda kusur etmek, bize ihtiyaç duyduklarında yardımlarına gitmemek gibi davranışlar dinen haram kılınmıştır.

Nebiyy-i ekrem sallallahu aleyhi ve selleme:

‘’Allah tealanın en sevdiği amel nedir?’’  diye soruldu

Vaktinde kılınan namaz buyurdu.

Sonra hangisidir?

Anne babaya iyilik ve itaat etmek. Buyurdu… (Buhari)

İnsan, Allah’ın rızasını, ana-babayı hoşnut ederek kazanır; Allah’ın gazabını da onları öfkelendirerek üzerine çeker. (Tirmizi)

Resuli Ekrem’e Ya Resulallah! Kendisine iyi davranmam gereken kimdir?  Diye sordum.

‘’Annen’’ buyurdu.

Ondan sonra kim gelir?

‘’ Annen’’ buyurdu. Ben tekrar:

Daha sonra kendisine iyi davranmam gereken kimdir?  Diye bir daha sordum. Bana yine

‘’Annen’’ buyurdu. Ardından bir kere daha:

‘’ ondan sonra kime iyi davranayım?’’  diye sorunca şöyle buyurdu:

‘’ Babana, ondan sonra da sırasıyla sana en yakın akrabana. (Ebu davut)

Rivayete göre, Hz. Musa cennetteki komşusunu merak etmeye başlar. Her geçen gün bu merakı artar ve nihayetinde Allah'a uzun süre dua eder, tefekkürde bulunur ve zikir yapar. Dualarının sonucunda, beklenmedik bir gün Cebrail Aleyhisselam Hz. Musa'ya gelerek, "Ey Allah'ın Resulü, dualarınız kabul oldu. Sizi cennet komşunuza götürmek için buradayım, buyurun çıkalım ve gidip görelim. Ancak komşunuza, 1) Cennet komşunuz olduğunuzu bildirmemeniz, 2) Peygamber olduğunuzu da söylememeniz emredildi" der ve birlikte yola koyulurlar.

Hz. Musa yolda düşünmeye başlar ve bir peygamberin kimin komşusu olabileceğini düşünür. "Muhtemelen yine bir peygamberdir" diye düşünür ve merakı daha da artar. Bu nedenle Cebrail'e sorar: "Cebrail kardeş im, gideceğimiz yerdeki cennet komşum bir peygamber mi?" cevabını alır. Ancak Cebrail Aleyhisselam yine hayır cevabını verir.

Hz. Musa'nın merakı artarak devam eder ve bu sefer düşünmeye başlar: "Komşum Allah'a dua ve tefekkürde ileri düzeyde olan birisi olmalı. Ömrünün bü yük bir kısmını tefekkürle geçiren biri olmalı" diye düşünür ve bu düşüncesini sorar. Yine Cebrail Aleyhisselam hayır cevabını verir.

Hz. Musa'nın merakı zirveye ulaştığında, Cebrail karşılarında duran bir kasap dükkânını gösterir ve şöyle der: "Ya Resulullah, benim görevim burada bitiyor. Cennet komşunuz karşıdaki kasap dükkânının sahibidir. Gidip kendinizle konuşmanız ve tanışmanız gerekiyor." Ardından Cebrail Hz. Musa'dan ayrılır.

Bu kıssada anlatılan olay , Hz. Musa'nın cennetteki komşusunu merak etmesi ve sonunda onunla tanışması üzerine yoğunlaşır.

Hz. Musa, kasap dükkânına girer ve kendisini Tanrı misafiri olarak tanıtır. Kasap da ona ev sahipliği yapmak istediğini belirterek, dükkâna gelen bereket ve huzurun sebebini anlamadığını söyler. İçinde Hz. Musa'yı bekliyormuş gibi bir duygu olduğunu ifade eder ve onu evine davet eder.

Kasap, Hz. Musa'yı evine götürür ve misafirini oturtur. Ancak öncesinde bir işi olduğunu söyleyerek asılı olan bir zembiyi indirir. Zembilin içinde yaşlı, yürüyemeyen ve kendi ihtiyaçlarını karşılayamayan annesini müşfik bir şekilde kucaklar, temizler, öper ve doyurur. Ardından işini bitirir ve annesini pencere yanına oturtarak misafirinin yanına gelir.

Bu olayda Hz. Musa'nın cennet komşusu olan kasap, annesine olan sevgi, saygı ve hizmetiyle Hz. Musa'yı etkiler. Hz. Musa, cennet komşusunun kim olduğunu öğrenmek isteyen bir peygamber olarak bu karşılaşmayla annesine olan şefkat ve hizmetin önemini anlar.

Bize Hz. İbrâhîm (as)’dan hâtıra kalan, Peygamberimizin de çokça okuduğu bir Kur’ân duâsıyla bitirelim: Rabbimiz! Hesap görülecek günde, beni, anamı babamı ve inananları bağışla.